Eén simpele vraag die vroeger altijd door mijn hoofd spookte toen ik een foto nam of mezelf op een foto zag staan.

Eén simpele vraag die allerlei andere gedachten en onzekerheden met zich meebracht.

– Ik ben lelijk.

– Ik heb een dik gezicht.

– Mijn twee kaken zijn niet hetzelfde.

– Mijn ene oog is groter dan het andere.

– Ik sta op geen enkele foto goed.

– Wie wil deze foto nu zien?

– Die foto kan ik beter verwijderen.

Allemaal uitspraken die me steeds weer onzeker maakte over mezelf en mijn uiterlijk. En die ervoor zorgden dat ik ook zo goed als elke foto verwijderde.

Ik schaamde me voor mezelf, voor wie ik was en hoe ik eruit zag. Ik durfde mezelf niet laten zien en verstopte me liever om toch maar niet gezien te worden 

Ik weet hoe het is om een onzeker meisje te zijn want ik ben er lange tijd zelf één geweest. Het is niet altijd makkelijk om een gelukkig meisje te zijn in deze wereld.

En ook nu komen deze gedachten bij mij nog wel eens voorbij. Alleen laat ik ze niet winnen. Ik weet dat ik goed ben zoals ik ben, dat er maar één iemand is zoals mij en dat ik mag zijn wie ik ben, met volle trots 

Het heeft veel tijd, inzet en moeite gekost om te staan waar ik nu sta en om te zijn wie ik nu ben.

Ook al lijkt het nu moeilijk, het kan veranderen en beter gaan. Daar ben ik een goed voorbeeld van.

En onthoud: alles komt goed zolang je er zelf in gelooft